Tien jaar van Houts en de Ket. Feest? Een interview

Van Houts en de Ket zijn onvolprezen cabaretiers die keer op keer de samenleving genadeloos onder de loep nemen. De waanzin van de Nederlander, daar draait het in hun programma’s om. Niet met een glimlach, maar met een grimlach maken ze ons deelgenoot van hun vlijmscherpe observaties. Hun stevige meningen verpakken ze in prachtig theatraal cabaret. Anders, heftig, intelligent en absurd dat zijn de woorden die deze mannen typeren. Dit jaar bestaan de mannen 10 jaar. Over een paar weken gaat hun nieuwe programma “Kamikaze” in première. Voor eerst staan ze met z’n drieën op het podium. Tijd voor een gesprek. Ik ontmoet de heren van Houts en de Ket op het riante dakterras van laatstgenoemde. We kijken uit op de Westertoren. Ik krijg een kopje thee en de heren trekken een fles chardonnay open. Dat praat wat makkelijker zegt de Ket.

Ik had nou niet de indruk dat jullie daar moeite mee hebben.
De Ket: Nee dat is waar, ik lul ook maar wat.

Jullie bestaan 10 jaar doen jullie daar nog wat aan?
De Ket: Nou we hebben ons dit jaar een cadeautje gegeven in de vorm van Manou Kersting. Want dit jaar staan we voor het eerst met z’n drieën op het podium.Van Houts: Manou wordt ons geheime wapen.
De Ket: Als er even niet gelachen wordt zetten we hem in als grof geschut.

Hoe hebben jullie Manou ontmoet?
De Ket: Dat is al weer een tijdje geleden, wij ontmoeten elkaar voor het eerst bij een duo interview van onze goede vriend Patrick van de Hanenberg. (red. cabaret recensent van de Volksrant)
Van Houts: Eigenlijk heeft Patrick ons bijeengebracht. Daar moeten we hem nog steeds es voor bedanken.
De Ket: In ieder geval was dat een leuk interview. Manou maakte toen deel uit van het roemruchte absurdistische duo W.A.C.K.O. En wij merkten meteen dat we dezelfde taal spraken.

Terwijl Manou uit België komt.
De Ket: En toch konden we elkaar verstaan. Manou nodigde me daarna uit om les te geven op de Herman Teirlinck (Toneelacademie Antwerpen) Hij had net Jan Decleir opgevolgd als directeur. En zo zijn we bevriend geraakt.
Van Houts: Daarna heeft hij onze succesvolle programma ‘Dolle Pret’ geregisseerd waarvoor we genomineerd zijn voor de Poelifinario de VSCD cabaretprijs.
De Ket: Daarna zijn we eigenlijk nooit meer zo succesvol geweest dus dachten we, we lijven Kersting in.

Wie is Manou Kersting, ik had nog nooit van hem gehoord?
Van Houts: Daar zal na dit programma verandering inkomen daar ben ik van overtuigd.
De Ket: In België is hij een BV er, dat is wat in Nederland een BN er is. Bekende Vlaming.
Van Houts: Hij heeft een geweldige human beatboxband “Off the Record”.
De Ket: Dat is een sensatie. Dat zijn vier mannen die spelen allerlei instrumenten met hun mond. Spelen in België op allerlei grote festivals in Nederland volstrekt onbekend. Onbegrijpelijk.
Van Houts: Verder speelt ie in een bekende Vlaamse serie de Matroesjka’s, trouwens ook in Nederland te zien op Veronica.
De Ket: Daarom is hij er nu ook niet bij want meneer moest even naar Thailand voor wat opnames.
Van Houts: Maar verder heeft hij ook net als ons een theater en cabaret achtergrond. Want naast zijn muzikale kwaliteiten is het ook een magistrale absurdist. Ik denk dat hij naast Wim Helsen de grappigste Vlaming is.
De Ket: We hebben trouwens onlangs nog met Wim om de tafel gezeten want we willen ooit met z’n vieren een voorstelling maken.
Van Houts: Maar wat vooral erg inspirerend is, is dat de theatrale bandbreedte veel groter wordt. Er zit nu veel meer muziek in, het is veel fysieker geworden.

Hebben jullie Manou ook gevraagd omdat jullie vers bloed nodig hadden?
De Ket: Zeker. Kijk zo’n duo is ook een soort huwelijk en op een gegeven moment...
Van Houts: Weet je precies wat de ander gaat zeggen.
De Ket: Dat bedoel ik. Ik zie hem meer dan mijn eigen vrouw.
Van Houts: Je bedoelt als je een vrouw zou hebben.
De Ket: Ja.
Van Houts: Dat is trouwens ook een van de inspiratie bronnen binnen het duo. De volstrekt tegenovergestelde levens die we leiden. Ik bedoel ik vier bijna mijn zilveren huwelijk.
De Ket: Je bedoelt als je getrouwd zou zijn.
Van Houts: Precies en hij is bijna toe aan zijn 25 ste vriendin.
De Ket: Is ook een soort zilveren jubileum.
Van Houts: In tegenstelling tot veel van onze collega’s maken wij elk jaar een nieuw programma. Na een jaar toeren komt het meestal onze neus uit. Maar daar maak je het je zelf niet makkelijk mee. Vaak hebben we het gevoel dat we iets al behandeld hebben.
De Ket: Maar het leuke in de samenwerking met Manou is dat hij een heel andere kijk en invalshoek heeft. En dat is heel inspirerend.

Al jullie vorige programma’s gaan over de waanzin van de Nederlander lees ik altijd. Wat bedoelen jullie daarmee?

Van Houts: Wij hebben het altijd over de nep problemen van de verwende westerse mens. Hoe meer welvaart er is hoe pietluttiger de problemen.
De Ket: Waar we trouwens zelf ook last van hebben.
Van Houts: We hebben programma’s gemaakt over ‘de media verslaving’ , ‘de gezondheidszorg’, ‘het te veel aan keuzes’ wat lijd tot welvaartsziekte nummer één in dit land, een ernstige vorm van optieparalyse..
De Ket: Hij bedoelt kiespijn.
Van Houts: We hebben het gehad over de ‘meningnietus’ het halsstarrig te pas en te onpas ventileren van je eigen mening. Over de verpretparkisering van de cultuur en het opkomend populisme.
De Ket: Tien jaar geleden hebben we al een programma gemaakt over ‘inburgering’. Toen gaven we de zaal ‘de ingezetenen’ een inburgeringcursus. Laatst op de Parade hebben we een eenmalige‘best of’ voorstelling gemaakt en we merkten dat de meeste scènes nu veel meer impact hebben dan nu.

Jullie waren de tijd ver vooruit.
De Ket: Of iedereen loopt achter. En George is natuurlijk visionair. Hij ziet dingen.
Van Houts: Daar zouden we het niet over hebben. Ik heb het daar al moeilijk genoeg mee.
De Ket: Anders ik wel. Dus we hebben besloten dat we volgend jaar een ‘Best of’ voorstelling gaan maken. Maar ‘Kamikaze’ gaat niet over de waanzin van de Nederlander. Het is een veel persoonlijker voorstelling. Het gaat over onze eigen gekte.
Van Houts: Nou het gaat eigenlijk over onze eigen normaalheid. Je eigen restricties. Over dat gene wat je jezelf niet toe staat.

De Ket: Wij hebben altijd last van onze eigen intellectuele pretenties. Het is net of er altijd iemand meekijkt met wat ik doe. En dat is een humeurig mannetje. Maar er zitten veel meer mannetjes in mij. Maar die komen vaak niet uit hun woorden omdat dat humeurige mannetje daar veel beter in is. In Kamikaze zien we het gevecht tussen al die mannetjes in ons.
Van Houts: Tevens is dat het gevecht tussen het hoofd en de onderbuik. Het verantwoorde en het onverantwoorde. De goede smaak en de edelkitsch.
De Ket: Tussen de waarden en de normen.
Van Houts: Waar slaat dat nou op?
De Ket: Dat zei ik niet, dat was een ander mannetje, en die begrijpt er geen zak van. Het is dus eigenlijk een multi persoonlijksheids show.
Van Houts: Met onverenigbare karakters.
De Ket: De opzet van Kamikaze is eigenlijk heel simpel. Van Hout en de Ket en Kersting hebben een show gemaakt en hebben daar een aantal personages en types voor opgeroepen om mee te doen maar gaande weg nemen die personages de hele show over tot ergernis van van Houts en de Ket en Kersting.
Van Houts: Op een andere manier hebben we trouwens over de maatschappij. Het gaat o.a. over de clash between civalisations en onze vergadercultuur. Maar het engament zit meer verstopt.

Tijdens de try-out in Alphen speelden jullie 15 personages door elkaar heen en allemaal zonder verkleding of attributen.
Van Houts: Ja, dat is een soort sport van ons, een proeve van kunnen. Bovendien kunnen we dan razendsnel switchen. Eerst wordt de code gezet en als het publiek daar aangewend is, kunnen wij ons ook meer permitteren.
De Ket: Ja, wij willen ons meer permitteren.

Waarom heet de show Kamikaze?
Van Houts: Oorspronkelijk omdat we een voorstelling wilde maken over doodsverachting en risico ’s nemen. Maar de titel slaat ook op de wens om je ergens helemaal in te storten. Geen bedenkingen, maar doen.

En is dat gelukt?
Van Ket: Nee dat kan niet meer. Daarvoor weet je teveel. Wat het mij opgeleverd heeft is dat je je ook met beleid ergens in kan storten. En wat ik fantastisch vindt is dat wij nu dingen doen die we met z ’n tweeën niet zo snel doen. Er wordt stevig gemusiceerd en het is fysieker. De voorstelling heeft op een of ander manier een vreemde poëzie. We hebben ons zelf onthoofd.
Van Houts: En we voetballen met onze eigen kop. Totaal voetbal, dat wel.
De Ket: Ja, de posities wisselen nog wel eens.

(foto: Leo van Velzen)